“Harrison Kennedy is a Modern Blues Master of true substance” - Living Blues.
“Ingenious original Blues of Charm and Originality” - MOJO Magazine.

Van Harrison Kennedy kun je niets kwaads zeggen. Hij moest er lang voor wachten, om zijn definitieve bestemming te vinden: de country blues. Zijn nieuwe meesterwerkje "Thanks For Tomorrow" is wederom met boordevol liefde gespeeld. Harrison slaagt er in om zijn country blues te spelen die geworteld is in de traditie, maar tegelijkertijd nieuw en eigentijds is. Nooit eerder lukte hem dat op zo’n voortreffelijke manier, en het levert dan ook een prachtig nieuw album op. Harrison, geboren en getogen in Hamilton, Ontario, Canada, maar met familiewortels in Tennessee en New Orleans, heeft sinds zijn terugkeer uit zijn zelfopgelegde pensioen een vooraanstaande rol gespeeld in de blues en sleepte zeven BMA-nominaties voor akoestische artiest van het jaar in de wacht. Op dit nieuwe album staat deze 80-jarige werkelijk op de absolute top van zijn kunnen, en dit samen met gastoptredens van Ruthie Foster en de Canadese Colin Linden.

In 1968 was Harrison één van de leden van ‘Chairman of the Board’, de populaire groep uit Detroit die opnames maakte voor Holland, Dozier Holland’s Invictus label. Gedurende die begin jaren verschenen ze veelvuldig in allerlei grote TV-shows zoals de Johnny Carson’s Tonight Show en het Engelse Top of the Pops. Nu, meer dan vijftig jaar later is onze vriend op de folk-blues toer. Zijn oeuvre loopt van soul tot funk en de laatste jaren ook naar de country blues. Na zijn vorige albums "Sweet Taste" (2004), "Voice + Story" (2005) "High Country Blues" (2007), "One Dog Barkin' " (2009), "Shame the Devil" (2011), "Soulscape" (2013), "This Is From Here" (2014) en "CrossBorder Blues" (2018), trakteert onze singer-songwriter ons nu met zijn nieuwste "Thanks For Tomorrow". Dit is zijn zevende cd voor het Electro-Fi label waarop hij weerom moeiteloos zijn uitzonderlijk talent en aanstekelijk charisma etaleert en combineert en laat hij ons daarbij weer eens genieten van twaalf parels die bij elke luisterbeurt nog sterker voor de dag komen. Alle rootsy stijlen laat deze gitaar- en banjovirtuoos aan bod komen, gaande van akoestische blues, fingerpickin’ pickin’ blues en country blues geïnspireerd door de grote voorbeelden van voor de oorlog.

Als Juno Award - Canada's Grammy - winnaar voor 'bluesalbum van het jaar' in 2016 voor "This Is From Here", produceerde Harrison dit nieuwe album samen met multi-instrumentalist Jesse O'Brien. Het werd opgenomen in Jukasa Studios in Oshweken, Ontario, met Kennedy die zowel zang als harmonica en gitaar levert op één track. De line-up bestaat uit Colin Linden en Chris Caddell op six-string en Blackie and the Rodeo Kings ritmesectie Gary Craig op drums en John Dymond op bas. Terry Wilkins en Paul Intson zijn beide te gast op bas, en Jimmy Bowskill voegt leadgitaar en mandoline toe aan twee nummers. Als voormalig lid van de Levon Helm Band neemt O'Brien de keyboards voor zijn rekening.

Ook "Thanks For Tomorrow" is weer een hele goede plaat. Een plaat met akoestische blues die je meesleept naar het zuiden van de Verenigde Staten. Deze cd zorgt bij het beluisteren onmiddellijk voor de nodige adrenaline, deels omdat de man een geboren verteller is, maar zeker ook omdat de muzikant in Kennedy zoveel te bieden heeft. Voor sommigen blijft Kennedy echter een illustere onbekende, maar voor ons geldt deze verbluffende rootsmuzikant als een top bluesman met sterk verhalende songs en dat hij daarbij gezegend is met een warme soulvolle zangstem en een meesterlijke snarentechniek hoeven we voor velen wellicht niet meer te vertellen. Naast de enige cover, Van Morrison's "Crazy Love", waarbij Harrison hier zijn gospeldimensie uitbreidt, zijn de andere songs allemaal van de hand van Kennedy zelf en de verhalen die er achter schuil gaan zijn weer eens overwegend geniaal.

Het openende "All I Need Is You", zal meteen al een glimlach op je gezicht toveren. Het is een rijke shuffle waarin Kennedy en Ruthie verzen uitwisselen en hun liefde voor elkaar belijden voordat ze afsluitend hun krachten bundelen. Linden's gitaarwerk swingt de hele tijd, en Harrison's rijke stem verraadt zijn leeftijd - iets dat naar voren komt in "Easiest Thing to Do" een country blues dat klaagt over slechte knieën en een onvermogen om te dansen. Het funky "Thanks for Tomorrow" toont dankbaarheid voor een verdere toekomst met een meisje dat de zanger uit een sleur heeft geholpen, voordat het daarop volgende nummer "On Call Man" een andere dame aanspoort om de telefoon op te nemen wanneer ze een pick-up nodig heeft. Het waarschuwende "Women" volgt met Caddell die op de snaren speelt terwijl Kennedy de mannen waarschuwt dat, als je relatie in de problemen zit, de dame zo goed als weg is zodra ze ziet wat ze wil.

Het vuur gaat weer aan voor de barrelhouse rocker "Checkin' You Out" voordat de smaak van de country terugkeert in "Crazy Love", een ballade waarin Harrison haar hart op 1000 mijl afstand kan horen kloppen en de hemel opengaat als ze lacht. Het tempo wordt iets opgevoerd en O'Brien schittert op de toetsen voor het soulvolle eerbetoon aan Bluff City in "Memphis Trippin'" en komt weer op stoom voor "Cranky Woman" dat haar lof bezingt in plaats van een klacht in te dienen. Op het einde zorgt "Doomed" voor een deuntje met cowboy uitstraling, en horen we in "You Lost Me" een aankondiging dat een relatie tot een einde is gekomen, en is het afsluitende "Just Wanna Play" een uptempo rocker die deze schijf tot een aangenaam einde brengt. Kennedy creëert een rustieke sfeer rondom een mix van R&B, gospel, funk en soul, de muziek waarmee hij opgroeide. Er zijn maar weinig artiesten die de grenzen van deze genres en blues zo perfect in elkaar kunnen laten vloeien, Kennedy is beslist één van hen. Bovendien weet dit natuurtalent veel positieve energie uit te stralen en is hij ook nog eens in het bezit van een kolossale prachtstem. Met die perfect getimede stem en ijzersterke songteksten is Kennedy in staat om zowel te ontroeren als tot nadenken aan te zetten.

Grotendeels in de geest van tijdgenoten als Keb' Mo en Eric Bibb, heeft dit nieuwe album ook een soulvolle gospelkant en met de steun van Colin Linden's op de helft van de nummers, evenals die van Toronto's gitaarslinger, Jimmy Bowskill, op twee andere, en de welkome aanwezigheid van Ruthie Foster op het openingsnummer, is het een grotendeels unplugged productie waartoe deze baanbrekende tachtigjarige ons uitnodigt. Harrison levert een album af waarvan de subtiliteit een verwarrende indruk van spontaniteit uitstraalt, en dit op de kruising van blues, soul en folk, en zolang hij zulke schitterende bluesalbums blijft uitbrengen, maken wij ons absoluut geen zorgen over Harrison Kennedy.